Çektiğim her acıya dayanabileceğimi düşünüyordum. Dayandım. Üç yıl! Sonra bir gün, birisi hararetli bir şeyler anlatırken amfiden çıkıp gittim. Ne okul, ne diploma. Yanımdaki üç yıllık acıyla! Arkama dönüp bakmak boynumu ağrıtacağından gözlerimi son bir kez çevirmedim bile faşist mimarili okulumun binasına. Faşist diyorum çünkü çok az penceresi vardı ve kırkların başında inşa edilmişti. Penceresiz bir okul. Ray Charles’ın evi gibi…
https://music.youtube.com/channel/UClapQBGYNOoLYmCct6e3B5Q
