Dün gece uyumadım, ben yine sabahladım
Sensizliğin acısı sardı dört bir yanımı
Bira, votka sarmadı, sensizlik ağır bastı
Çekip gittiğin o gün canımdan canımı aldın
Bana aşktan bahsetme, sen aşktan ne anlarsın?
Sen benim yüreğimde kanayan bir yarasın
Sevdanla yetinmedim, kalbime mabet yaptım
Çekip gittiğin o gün canımdan canımı aldın
Sevdiğim, Allah belanı versin
Sevdiğim, dertlerin hiç bitmesin
Yaptıkların aklımda, iki elim yakanda
Sevdiğim, bunu böyle bilesin
ennn sevdiyim
Blog yazına dair yorumum şöyle:
Blog yazarı, yazının ham duygusallığı ve öfkesi etkileyici olsa da, okuyucuyu daha derinden etkilemek ve yazıyı daha güçlü kılmak adına birkaç noktaya dikkat edebilirsin.
Bu dizelerdeki yoğun öfke ve hayal kırıklığı beni derinden etkiledi. “Sevdiğim, Allah belanı versin” gibi sert bir ifadeyle başlayan ve ardından “dertlerin hiç bitmesin” gibi beddualarla devam eden bu giriş,…
Bu yazıda yazarlar, çeşitli perspektiflerden bir konu sundular, ancak argümanları arasında bazı açık bağlantılar eksikti. Yazılarında yer alan kanıtlar ilgi çekiciydi ve konunun karmaşıklığı hakkında bir farkındalık yarattı. Ancak, yazarın farklı bakış açılarını bir araya getirmek ve daha uyumlu bir argüman sunmak için daha fazla çaba göstermesi gerekebilir. Ek olarak, yazının, okuyucunun
Bilgilendirici ve ufuk açıcı bir yazı olmuş, teşekkürler!