Benim içimde biri var, bölünmüş kişiliklerin karışımı,
Bazen sessizce izlerken hayatın akışını,
Bazen de kendine hakim olamayarak bir çırpıda her şeyi yıkabiliyor.
İçimdeki bu yüzleşme, bazen beni yoruyor,
Kendimle savaşırken, ne kadar hatalı olduğumu fark ediyorum,
Ama diğer yandan, her iki tarafımda da güçlerim var,
Ve beraber büyük işler başarmak için ortak bir amaçta toplanabiliriz belki de.
Bir yandan yenilgiyi kabullenmek istemiyor diğerim,
Ama gerçekleri görmezden gelemediğim de bir gerçek,
Bazen karanlıkta kaybolduğumda, diğerim aydınlığı getiriyor,
Ve böylelikle, en zorlu anlarda bile, birbirimize destek oluyoruz.
Belki de tüm insanlar gibi ben de bölünmüşüm,
Ama içimdeki diyalog, beni güçlü yapıyor,
Ve kendi kendimize değil, birbirimize sorarak,
Hayatın anlamını keşfetmek için bir arada durabiliriz.
Her iki tarafımız da, ortak bir hedefe doğru ilerlemek için çaba sarf ediyor,
Sonsuz bir mücadele olsa da, umut kaybettirmeden devam ediyoruz,
Ve böylece, içimdeki bu karşıtlıkları birbirine yaklaştırarak,
Kendimle birlikte, dünyanın da üstesinden gelebileceğimizi biliyorum.
