Çok severim ama çabuk unuturum.
Bu kafa toz pembe hayal kurup durur.
Üzülür sırıtırım, sevinip somurturum,
İçime konuşurum da paylaşmam kuruntumu.
İçimdeki çocuk bana kızgındı
Çocukken umutları çalınmış bir hırsızdım.
Ailem düzgündü ama ben üzgündüm.
Evde bağır çağır okulda suskundum.
Geç kaldın…
Artık müziğim tek değil öfkeydi.
Sürekli kırılana dek çok inceydim.
Heyecanım bi yoktu bi vardı çok önceydi.
Artık gelme, görmüştüm göreceğimi.
Yetmedi mi ben düşerken sen hep dengeydin.
İyiydik güzeldik işte, bu senceydi.
Zamanla her duygum kaybetti gerçeğini.
İçimdeki çocuk sana aşık ama ben değildim…
