Yalan yalan gözlerimdeki inan
Beni senden ayırır bu yürek
Ben aşkı gizlediğim gibi serden
Bir an dalıp kendini unutup
Dün gibi anılarla avunup
Biraz daha kopuyorum senden
Durup düşünmek yetmiyor artık
Seni istiyor her gece bu beden
Kaçıp gitsek çok uzaklara
Sen ve ben…!
Yalancı şahidimdir ay benim
Her gece denize vurur yakamoz
Ben aşkı senle yaşayamazsam
Varsın olmasın…
Yalan değil sözlerimdeki inan
Eli mahkum susuyor bu yürek
Ben ahımı çekiyorum derinden
Bir an kızıp her şeye küsüyor
Alıp kendini yollara vuruyor
Biraz daha soğuyorum senden!
Durup düşünmek yetmiyor artık
Seni istiyor her gece bu beden
Kaçıp gitsek çok uzaklara
Sen ve ben…!
Yalancı şahidimdir ay benim
Her gece denize vurur yakamoz
Ben aşkı senle yaşayamazsam
Varsın olmasın…
Rafet El Roman’ın eski şarkıları beni hep bi’ yerlere götürüyor ya. Bu da onlardan. “Yalancı şahidimdir ay benim” kısmı… Offf, ne diyim, içim bi’ garip oldu. Sanki benim de yalancı şahidim var gibi hissettim. Sözler de bayağı derin, bildiğin dertli dertli. “Ben ahımı çekiyorum derinden” falan… Kim bilir ne yaşamış da yazmış bunları. Kaçıp gitsek çok uzaklara sen ve ben kısmı da tam hayal kurmalık. Ah ulan ah!