Kendime geldim geleli dostlar
olamam kimseye düşman.
Hiç şüphem yok, kefenim sağlam.
İçerim ben bu akşam.
Sesleri duydum duyalı dostlar
yola çıktım yeni baştan.
Acelem yok, hedefim sağlam.
İçerim ben bu akşam.
İçerim ben bu akşam.
İçerim ben… ben burda bu akşam.
Ben burda bu akşam…
Ben burda bu akşam…
Ben burda bu akşam…
İçerim ben…
Sizleri gördüm göreli dostlar
hemen her gün bana bayram.
Yarınım yok, sevenim sağlam.
İçerim ben bu akşam.
İçerim ben bu akşam.
İçerim ben… ben burda bu akşam.
Ben burda bu akşam…
Ben burda bu akşam…
Ben burda bu akşam…
“İçerim ben bu akşam”… Sanki içimden geçenleri yazmışlar. Bi’ de o “ben burda bu akşam” kısmı… Sanki orda kalmak istiyorsun, biliyo musun? Bi’ döngü gibi, kopamıyorsun. Ne biliyim, garip bi’ his verdi. Sanki bi’ kabulleniş var, bi’ de vazgeçemeyiş aynı anda. İyi geldi okumak, yalnız değilmişim gibi.