Dal bir gün dedi ki tomurcuğuna:
– Tenimde bir yara işler gibisin
Titrerim rüzgarlar keder vermesin.
Anneler beşikten der çocuğuna:
– Acını görmesin gözüm alemde
Teselli demeksin bana son demde.
Bütün ümitleri yel alır gider
Tomurcuk açılır, sel alır gider
Anneler büyütür, el alır gider.
Ahmet Kutsi Tecer’in “Anneler” şiiri, içime dokundu. Sanki bir anne ile yavrusunun arasındaki o derin, koşulsuz sevginin ve endişenin fısıltısı gibi. Dalın tomurcuğuna duyduğu hassasiyet, annenin çocuğuna karşı hissettiği koruma…