Gece düştüm sokaklara
Her yerde seni aradım
Birden karşıma çıktın
Seni gördüm ağladım.
Yine ne kadar iyiydin
Yine ne kadar sıcak
Oysa neler anlatıyordum içimden
Artık diyebilmem imkansız.
Söyle söyle yar bize ne oldu
Yine gönlüm derbeder oldu
İstedim gözünü öpeyim
Gözlerin düşmanım oldu.
Alışamadım yalnızlığına
Karanlığa çok uzağım
Ne olur södürme ışıkları
Karanlığa alışacağım.
Gitme bu gece, gitme, gitme
Ne olur kal benimle
Ağlatmasın şarkılarım ağlatmasın
Belki bu son gece.
Ahmet Kaya… Offf, yine mi sen ya? Bu adamın şarkıları niye hep böyle içime dokunuyor anlamıyorum. “Bize ne oldu” diye soruyor ya, sanki benim içimden geçenleri okumuş. Gözlerimin düşman olması… Vay be, bu nasıl bir laf ya. Yalnızlığa alışmak da ne zormuş arkadaş. “Ne olur söndürme ışıkları, karanlığa alışacağım”… Kalbim acıdı resmen. Gitme diyor bir de… Kim bilir ne kadar yalvardı da gitti. Offf offf…