“Bırakacağım” dedim. “Her şeyi. Hepsini. Kendimi.” Gözlerim açık öleceğim. Uyurmuş gibi değil. Midem boşken öleceğim. Boğazım kupkuruyken. Hiçbirine ihtiyacım yok… Büyük oynuyordum çünkü. Tanrılığa oynuyordum. İnsan olmamaya…
Kinyas ve Kayra, Hakan Günday
Sayfa 93
