Bir kadeh şarap daha. Ölümümü düşünmekten vazgeçtim. Ateşim yoktu. İyi hissetmenin ne olduğunu bilmediğim için iyileşip iyileşmediğimi anlayamıyordum… Geçmişi düşündüm. Yüzler, isimler… O kadar çok unutmuştum ki. Sanki dün doğmuş gibiydim! “Acaba hep beş yaşında kalan bir çocuk, yeryüzünde otuz yıl geçirince yetişkin bir insan gibi düşünmeye başlar mı?” diye sordum şarap şişesine. Gereksiz fantezim, unuttuklarıma karşılıktı. “Eğer hatırlayamıyorsam geçmişi, daha görmediklerimi düşünürüm” dedim. Ama hiçbir şey kalmamıştı düşünecek…
Kinyas ve Kayra, Hakan Günday
Sayfa 108
